PEPE ORTAS (OFICIANTE)

Son 18 anos nos cales, fixemos a maioría de idade este ano precisamente como compañía, como grupo, desde  Cartago  Nova, como ben sabedes, viñemos desde entón, 18 aniños facendo, e as vodas, precisamente as vodas, os  maritalis, as vodas romanas, é unha das cousas que levamos facendo desde o primeiro ano e que non faltou ningún dos anos das festas, salvo o ano pasado, pero bo, o ano pasado faltounos a todos moitísimas cousas por desgraza, pero si que é verdade que os  maritalis, chegamos a ter mesmo éxito porque viñemos por moitos espectáculos que realizamos en Arde  Lucus, pero as vodas romanas nunca faltaron, sempre houbo as vodas romanas, ata mesmo  me chamaron por teléfono dicindo non me podes faltar este ano que de novo estareinas a  facer .

 Non era cuestión de que se ía a prorrogar ou que se ía a facer durante máis anos, era unha cuestión moito máis emocionante, era ver como nacera algo, que non sabías que era o que ía ocorrer con iso, por entón nin sequera o  pensamos, son moitos os que me acompañaron desde o primeiro ano, desde aquel primeiro momento e a día de hoxe é cando eu me sorprendo e recordo con moitísimo agrado, aínda que sexa moi pequeniño o que fagamos, aquel primeiro ano e non só iso, a todos aqueles que nos acompañaron ou que fixemos como amigos aquí.

 O segundo ano de vir, o primeiro foi como unha especie de fantasía na cal non criamos ao que iamos, viñemos da man de alguén á cal me une e vincúlame xa familia, que é Rosana Rielo, e logo  Shirley e todos os que as acompañaron por aquel entón, pero elas foron as que creron, víronnos noutro lugar moi próximo aquí, en Xinzo, no  Letes, onde nos viron actuar e traballar e logo en  Cartago  Nova, en Cartaxena que é de onde  somos, de onde procedemos e apostaron por vir connosco ese primeiro ano e o segundo ano era xa unha ilusión moi importante e moi familiar por atoparnos e vir.

 O segundo ano eu xa vía un Arde  Lucus no que, díxeno durante todos os anos que vin e vólvoo a repetir, ninguén, ninguén se imaxina o que é Arde  Lucus ata que non o vive. Ten a recreación histórica, teñen aqueles que se preocupan por esa recreación histórica e lembrar aqueles devanceiros, aquilo que significaba  Lucus  Augusti, o que era a cidade de Lugo,  Lugh, a cidade que habita ese xenio que o ten todo e que é tamén un deus divino, e non ten iso soamente, senón que ten ao pobo, aos colexios entregados.

 Eu creo que o día que máis marabillado me fun de aquí, foi cando vin aquela procesión con aquela pompa, aquel desfile no cal todos os colexios botábanse á rúa, cos seus profesores, todos vestidos igual e o domingo pola mañá era un día festivo para todo Lugo, e dá igual que te vistas cun traxe de  megumi  e saias á rúa para gozar ou que te vistas de recreación histórica porque estás a vivir algo significativo para a cidade. Non volvín a vivir nada igual en ningunha outra festa e levo moitísimas feitas.

Hai unha parte moi importante, nós aínda que somos unha compañía profesional que vimos recrear, a facer, e estivemos en Roma, isto que estou a facer hoxe fíxeno en Roma, fíxeno en Portugal, fíxeno en Francia, fíxeno en moitos sitios fóra de aquí, e en Lugo é o único sitio no que bo, cheguei a ter momentos os cales foron espectaculares, entón na nosa parte o que houbo, foi vivilo, o que dixen antes, hai unha parte moi familiar de vir aquí, entón non houbo nada que me sorprendera, senón gozalo, é distinto.

Temos, bo, temos un récord, levamos…, 2 cousas que quero dicir, a ver se me podo permitir facelo rápido, unha delas é, o ano en que se celebrou o partido de España en África que gañamos  o mundial, ocorreron 2 cousas, unha que eu fixen o auspicio anterior desexando a aqueles que se ían pelexar por nós que viñesen coa deusa Vitoria, e ocorreu, foi fortuíto, xuro que eu non intervín, pero tamén ocorreu outra cousa, ese ano soamente vin, exclusivamente polas vodas, non podía, aquel ano que foi un ano duro, non podiamos vir con outros espectáculos que tamén vimos aquí a Arde  Lucus, e viñemos soamente 2 persoas a  prónuba e eu a facer as vodas romanas. Empezamos ás 07:00 da tarde e terminamos ás 02:30, case as 03:00 da mañá, fixemos un total de 395 parellas casadas, a cola daba a volta á praza, esa foi espectacular, pero tamén me ocorreu outra cousa, desde o primeiro ano hai parellas, de feito algunha me chamou por teléfono no día de hoxe, para lembrarme que ía vir a verme, tanto unha voda que sempre fago, que é a de Rosana Rielo e a súa parella que sempre veñen verme e que xa son, como dixen, familia para min, e que se fai todos os anos esa voda, como algúns que casei comigo o primeiro ano e que veñen cos fillos, cheguei, chegaron alí cos fillos e ademais presentámolos tamén a todos porque veñen e unha parella que non se casou, viñeron con 3 fillos posteriormente a casar e aínda hoxe chamáronme para dicirme, oe Pepe, vas estar?  Temos que vernos.

Magnífica e impresionante.