MIGUEL RÁBADE

Eu son case membro fundador, desde pequeno, fundaron os maiores, pero eu levo aquí desde pequeno.

BEGOÑA ALONSO

Cívitas fundouse no 2010, o 9 de marzo do 2010 e xurdiu como unha asociación dun grupo de amigos, pais de nenos que estudaban xuntos que decidimos aproveitar a festa para unir lazos entre eles e así tamén que coñezan a historia de Lugo xogando.

Cívitas por cidade e  Lucensis por Lugo, pero as  cívitas en realidade eran cidades  hermanadas nas que vivían romanos e  castrexos en paz.

O financiamento inicial foi propia coas cotas dos socios, facendo as cousas nós mesmos, cada un foise comprando o seu traxe, a súa roupa, e logo a construción da  castra, do campamento fomos facendo entre todos.

MIGUEL RÁBADE

En xeral o que nos diferencia doutras asociacións é que nós recreamos  castrexos e romanos, somos unha cidade hermanada, por iso o nome de Cívitas  Lucensis.

BEGOÑA ALONSO

As tres xeracións, ao principio os nenos o que facían era xogar e gozar, a medida que foron crecendo participan activamente. Dado que tamén é unha asociación dedicada aos nenos, temos moitos xogos e actividades para nenos, pois colaboramos así. Realmente as mulleres estamos encargadas da parte celta.

Realmente a documentación obtivémola lendo en libros, falamos con algún profesor de historia, por Google, para que nos imos a enganar, internet tamén nos axudou un pouco, e un pouco de imaxinación. As teas, os primeiros anos tentamos que a roupa de  castrexos fóra de liño, as capas que usamos sobre todo polas noites son de la  prensada que compramos a un artesán en Astorga. As teas comprámolas en Lugo sobre todo, e o que é a  segmentatas dos homes, pois as compramos, aínda que logo eles fóronas modificando.

Non lembro exactamente o ano pero creo que foi o segundo ano, que os nenos tiñan 5 ou 6 anos, fixeramos moitas cousas novas para o Arde  Lucus, estabamos moi emocionados, tiñámolas expostas, o noso fallo foi que as tiñamos en cartóns, e ese ano deuse a casualidade de que houbo un gran diluvio e a metade das cousas rompéronsenos pero o problema fundamental foi cos nenos que levaron un susto tremendo. Pero pódecho contar mellor el.

MIGUEL RÁBADE

Eu do susto non me acordo, eu agora ríome, acórdome que estaba todo enchoupado, porque era na vella castra, non había forma de que a auga se fose, todos chorando, agora ríome, pero todos correndo de aquí cara alá, tentando salvar as cousas, mentres nós simplemente por aí coa auga polo xeonllo, pero bo foi divertido.

BEGOÑA ALONSO

E algúns subidos aos baúis porque non se querían mollar, pero bo, ao final o Arde  Lucus celebrouse con menos cousas das que tiñamos pero pasámolo igual de ben.

Eu considero que hai demasiadas actividades, ou polo menos demasiadas ao mesmo tempo, entón a xente para poder velo todo tería que repetir durante varios anos.

Penso que están mellor recreadas as do mundo romano, porque hai máis información, o problema das recreacións celtas, é que é un pouco de intuición ao non ter nada escrito esta cultura, baseámonos un pouco por restos arqueolóxicos, que facían, que materiais utilizaban, cal era o seu estilo de vida, pero como nin os propios arqueólogos póñense de acordo, pois é un pouco á libre imaxinación de cada un.

MIGUEL RÁBADE

Xa o dixo Javi, un compañeiro doutra asociación, que aquí hai moi bos  recreadores, e moi bos  fiesteros, moi boa frase, porque aquí hai xente que se fai a súa propia armadura, as súas propias armas, é xente que o vive e que ao vivilo trata de facer a recreación o mellor posible e a xente que vén víveo real, entón eu creo que está ben feito, e a festa tamén se vive real.

BEGOÑA ALONSO

O problema é que se desfilaba por asociacións, e ese ano decidiuse que se desfilasen agrupados os romanos por unha banda e os  castrexos por outro, entón a nosa asociación quedou dividida, ao mesmo tempo houbo un problema de organización e pasou bastante tempo entre o desfile dos romanos e o dos  castrexos, entón a xente pensou que o desfile acabase e xa non había nada máis, e abandonaron, e entón non nos viron.

Pois para min o Arde  Lucus á parte de ser a orixe da cidade, é a orixe da asociación e é a forma de lembrar cada ano, a nosa amizade, a unión e o esforzo que presentamos ao mesmo tempo que nos axuda a lembrar o amigable que é a cidade de Lugo con todos os visitantes.

MIGUEL RÁBADE

Para min agora mesmo o Arde  Lucus, eu marcheime a estudar, é unha forma de reencontrarme coa xente que quero porque xa desde pequeniño levo vivindo isto, e levamos esperando todo o ano que chegue o Arde  Lucus e a ver se chega este ano.

BEGOÑA ALONSO

Pois se cadra espectáculos luminosos, que non hai demasiados, e que lle sobra? pois o exceso de actividades en distintos lugares e que non se dan visto todas, e en canto a nós, un pouco máis de sinalización de onde está a  Castra Celta, porque hai moita xente que non é capaz de chegar a ela.

MIGUEL RÁBADE

Eu creo que en xeral está ben, se cadra, a min gústanme moito desfílelos pero hai veces que temos que ir correndo dun lugar a outro e bo, iso. A min gústame moito o Arde  Lucus, e eu prolongaría máis días para salvar as actividades pero iso xa é unha opinión persoal. Faría falta máis dun festivo para gozar a festa, eu é que mo paso moi ben e a maioría da xente que vén repite, entón para que teña que repetir con máis ilusión, eu metería un festivo, metería 2, non estaría mal. 

BEGOÑA ALONSO

Eu metería un festivo sobre todo para axudarnos a nós na organización, dado que a maioría dos socios traballan, temos un pouco complicado a montaxe, entón ao dispoñer dun día festivo, teriamos un día completo para realizar a montaxe. Entón para min sería mellor ao longo da semana e non durante as festas, doutra banda o festivo en Lugo, tampouco creo que servise de moito, porque a xente de Lugo vai gozar o Arde  Lucus igual, e á xente que vén de fóra pois tampouco lle afectaría, porque o festivo non sería para eles.

Esperemos que si, o que pasa é que nos estamos facendo maiores, os nenos creceron e vanse á universidade, e cada vez resúltanos máis complicado, pero esperemos que si, realmente a ilusión de continuar témola.

MIGUEL RÁBADE

Imos á universidade pero volvemos, xa alí estou a tentar recrutar xente, así que xa sabedes nós estamos abertos a que calquera que queira vir gozar, aínda que só sexa a probar, pode quedar ou non, será benvido en  Cívitas.

BEGOÑA ALONSO

Pois para min é unión, amizade e festa.

MIGUEL RÁBADE

A forma de volver ás orixes coa perspectiva de hoxe.