ARDE LUCUS 2004
A festa do Arde Lucus deste ano tivo por primeira vez unha duración de tres días. A concelleira Rosana Rielo presentou a festa o 10 de xuño, así como as novidades que se ían a introducir nesa edición. A celebración comezou o día 18 de xuño e finalizaron o día vinte. As actividades concentráronse na zona histórica e, entre as novidades que houbo ese ano, podemos atopar a queima da fachada da catedral e a instalación de dous campamentos xunto ao novo canil na parte posterior do instituto Xoan Montes, un de romanos e o outro de celtas.
A concellala de Mocidade, Rosana Rielo, non puido concretar cantas persoas formarían parte dos campamentos, onde se pensaba recrear a vida dos que alí vivían, tanto de día como de noite. O que si deu a coñecer foi o gran número de voluntarios (uns 300) que estiveron a traballar na confección dos traxes de época e que serviron para dar a toda a zona do centro histórico o aire dunha auténtica cidade romana.
Os talleres comezaron a funcionar dous meses antes, pero non foi ata poucos días antes de iniciarse os festexos que se apuntou a maioría da xente que quixo participar. Entre eles houbo nenos e tamén maiores, pero gran cantidade deles foron de entre trinta a corenta anos.
A primeira xornada comezou sobre as catro e media da tarde coa inauguración do Macellum, o mercado de artesáns, no que participaron uns trinta e dous. Na praza da Soledad estiveron trece e na Tinería, os dezanove restantes. Á primeira hora só víronse instalados dous dos postos e houbo que esperar a que a tarde avanzase para verlles a todos. A maioría fíxoo sen vestir as roupas de época. A oferta de produtos foi moi variada. Tamén houbo moitas persoas que aproveitaron o momento para visitar a feira do libro, que continuaba instalada na parte alta da Praza Maior. Sobre as dez da noite deu comezo a actuación de varios grupos musicais da cidade na praza de Santa María. O grupo de folk “ Verdegalla” tocou sobre a mesma hora na praza de Santo Domingo e para os que quixeron bailar instalaron unha discoteca móbil en Anxo Fernández Gómez. Foron moitas as persoas que acudiron ao comezo desta festa, a pesar de que o día con máis actos e actividades era o seguinte.
A concellala de Mocidade, Rosana Rielo, non puido concretar cantas persoas formarían parte dos campamentos, onde se pensaba recrear a vida dos que alí vivían, tanto de día como de noite. O que si deu a coñecer foi o gran número de voluntarios (uns 300) que estiveron a traballar na confección dos traxes de época e que serviron para dar a toda a zona do centro histórico o aire dunha auténtica cidade romana.
Os talleres comezaron a funcionar dous meses antes, pero non foi ata poucos días antes de iniciarse os festexos que se apuntou a maioría da xente que quixo participar. Entre eles houbo nenos e tamén maiores, pero gran cantidade deles foron de entre trinta a corenta anos.
A primeira xornada comezou sobre as catro e media da tarde coa inauguración do Macellum, o mercado de artesáns, no que participaron uns trinta e dous. Na praza da Soledad estiveron trece e na Tinería, os dezanove restantes. Á primeira hora só víronse instalados dous dos postos e houbo que esperar a que a tarde avanzase para verlles a todos. A maioría fíxoo sen vestir as roupas de época. A oferta de produtos foi moi variada. Tamén houbo moitas persoas que aproveitaron o momento para visitar a feira do libro, que continuaba instalada na parte alta da Praza Maior. Sobre as dez da noite deu comezo a actuación de varios grupos musicais da cidade na praza de Santa María. O grupo de folk “ Verdegalla” tocou sobre a mesma hora na praza de Santo Domingo e para os que quixeron bailar instalaron unha discoteca móbil en Anxo Fernández Gómez. Foron moitas as persoas que acudiron ao comezo desta festa, a pesar de que o día con máis actos e actividades era o seguinte.
O sábado comezou cunha cidade de Lugo transportada no tempo ás súas orixes. Desde as once da mañá houbo gardas romanos nas portas da muralla. O día comezou coa recuperación das funcións defensivas en varias portas da cidade, onde houbo soldados recreando un simulacro de control de fronteiras. Isto causou moita sorpresa entre o público que quería acceder ao centro histórico. A festa chegou ao seu auxe xa entrada a tarde na que o César en persona, representado polo concelleiro de Vías e Obras José Piñeiro, deu o pregón da festa no palco da praza Maior. O César chegou acompañado de todo o seu séquito, entre os cales había deuses como Baco ou o mesmo Cupido. Tamén houbo centuriones, o xefe do campamento romano, escravos, plebeyos e ata druídas celtas. Tamén formaron parte do acompañamento do César un numeroso grupo de Xinzo de Limia ataviados con traxes da época.
No pregón manifestou o seu desexo de que a pegada romana en Lugo servise para dala a coñecer e que era preciso vivir a cultura en todas as súas expresións. Instou os lucenses e á xente que visitou a cidade para coidala e respectala. Finalizado o pregón, acendeu a chama simbólica e pediu a quen visitou Lugo que a dean a coñecer para que cada ano sexa maior o número de xente que participe. Entre o público había moitas caras coñecidas como o alcalde José López Orozco ou concelleiros como Francisco Fernández Liñares, por exemplo. Non faltou á festa o subdelegado do Goberno Jesús Otero e, por suposto, non faltou a edila Rosana Rielo ataviada de época, a cal seguiu de preto todas as actividades. A comitiva trasladouse despois á praza Anxo Fernández López, onde tivo lugar a presentación dos personaxes que fixeron grande á cidade e onde houbo un concerto de arpas. Tamén dixeron que pola cidade púidose ver ao poeta Horacio.
No pregón manifestou o seu desexo de que a pegada romana en Lugo servise para dala a coñecer e que era preciso vivir a cultura en todas as súas expresións. Instou os lucenses e á xente que visitou a cidade para coidala e respectala. Finalizado o pregón, acendeu a chama simbólica e pediu a quen visitou Lugo que a dean a coñecer para que cada ano sexa maior o número de xente que participe. Entre o público había moitas caras coñecidas como o alcalde José López Orozco ou concelleiros como Francisco Fernández Liñares, por exemplo. Non faltou á festa o subdelegado do Goberno Jesús Otero e, por suposto, non faltou a edila Rosana Rielo ataviada de época, a cal seguiu de preto todas as actividades. A comitiva trasladouse despois á praza Anxo Fernández López, onde tivo lugar a presentación dos personaxes que fixeron grande á cidade e onde houbo un concerto de arpas. Tamén dixeron que pola cidade púidose ver ao poeta Horacio.
Sobre as nove e media da noite iniciouse o desfile do séquito romano, ao redor duns trescentos figurantes debidamente ataviados, polas rúas do centro. Saíron da praza Maior e de dirixiron á praza de Santa María, onde tivo lugar uno dos espectáculos que máis chama a atención e que máis gusta como é a loita de gladiadores, nas que non faltou nin a area.
Sobre as dez e media da noite deu comezo a cea na praza de Santo Domingo, á que se apuntaron unhas cincocentas persoas. De feito podías apuntarche o mesmo día. As invitacións custaron catorce euros e houbo que recollelas no restaurante Porta de Santiago. Na cea púidose degustar mexillóns ao vapor, pito Numídico (condimentado con mel) e unha selección de sobremesas: crepes, uvas, sandía e melón. Durante o transcurso da cea puideron gozar de música de arpas, danza oriental e unha loita de gladiadores (Legend, un equipo de especialistas dunha empresa alacantina, encargouse das recreacións de loita e da exhibición de bigas e cuádrigas). Nese mesmo lugar, máis tarde, tivo lugar o concerto do grupo Cempés. A medianoite foi a queima da fachada, que se fixo sobre dúas plataformas para non danar o monumento. O espectáculo durou uns sete minutos e púidose ver desde unha distancia duns vinte ou vinte e cinco metros. Os lumes foron como os que se utilizaban en parques temáticos como o Parque Warner ou Port Aventura.
Sobre as dez e media da noite deu comezo a cea na praza de Santo Domingo, á que se apuntaron unhas cincocentas persoas. De feito podías apuntarche o mesmo día. As invitacións custaron catorce euros e houbo que recollelas no restaurante Porta de Santiago. Na cea púidose degustar mexillóns ao vapor, pito Numídico (condimentado con mel) e unha selección de sobremesas: crepes, uvas, sandía e melón. Durante o transcurso da cea puideron gozar de música de arpas, danza oriental e unha loita de gladiadores (Legend, un equipo de especialistas dunha empresa alacantina, encargouse das recreacións de loita e da exhibición de bigas e cuádrigas). Nese mesmo lugar, máis tarde, tivo lugar o concerto do grupo Cempés. A medianoite foi a queima da fachada, que se fixo sobre dúas plataformas para non danar o monumento. O espectáculo durou uns sete minutos e púidose ver desde unha distancia duns vinte ou vinte e cinco metros. Os lumes foron como os que se utilizaban en parques temáticos como o Parque Warner ou Port Aventura.
Á unha da mañá houbo unha carreira de atletas pola muralla e media hora máis tarde foi a recreación dunha bacanal preparada por Ás, a asociación da liberdade afectiva e sexual de Lugo, para a terceira semana do orgullo lesbigay da cidade e que deu comezo a este espectáculo, o cal contou cun concurso de variedades e drag queens. Os premios para os gañadores foron de catrocentos euros para o primeiro e unha tiara de prata feita a man. Despois houbo tres premios de cen euros para os seguintes premiados. Xa de madrugada houbo vodas celtas, a venda de escravos, bailes celtas e para acabar, o concerto do grupo Nómades.
O último día de festa tivo menos animación. Notouse que a xente estaba cansada despois da intensa xornada do día anterior e mesmo houbo menos nenos nos xogos romanos. No mercado artesanal tampouco houbo moita xente e a aparición da choiva restou afluencia a clausúraa e ás cerimonias bautismales e dos casamentos que se celebraron no Campo dá Forca. Ao final da tarde desmontáronse os campamentos e ás once da noite houbo unha función de teatro coa que se deu por terminado o día e a festa Arde Lucus.
O Goberno local considerou que ese ano a festa quedaba consolidada debido á gran afluencia de público que acudiu a gozar de todas as actividades e actos dos tres días. O orzamento destes festexos, segundo Carmen Basadre e Rosana Rielo, foi duns corenta e cinco mil euros. Esta festa era, segundo moitos, o que Lugo necesitaba e que xa moitas das cidades da súa contorna envexan.
O Goberno local considerou que ese ano a festa quedaba consolidada debido á gran afluencia de público que acudiu a gozar de todas as actividades e actos dos tres días. O orzamento destes festexos, segundo Carmen Basadre e Rosana Rielo, foi duns corenta e cinco mil euros. Esta festa era, segundo moitos, o que Lugo necesitaba e que xa moitas das cidades da súa contorna envexan.
