ARDE LUCUS 2005
A festa romana Arde Lucus está máis consolidada cada ano que pasa e converteu a Lugo nun referente no ámbito de Galicia. Así o comunicaron poucos días antes de iniciarse as festas o alcalde, José López Orozco e a concelleira de Mocidade, Rosana Rielo, na presentación do programa das devanditas festas, as cales se celebraron ese ano durante os días vinte e catro, vinte e cinco e vinte e seis de xuño. Aínda que nos folletos xa se incluíu a festa infantil romana que se celebrou o día dezasete no centro comercial As Termas. Este ano foron ao redor de mil douscentos os voluntarios que colaboraron na festa e que tiveron listos os seus traxes para participar activamente no evento. Para animar a outros lucenses a que se vestisen e vivisen estas festas ao máximo, o Concello organizou na praza Maior, desde principio de mes ata o sábado inclusive, un taller de confección de traxes, no que se podía conseguir a tea, adornos e axuda dunha modista para facer os patróns. O Concello adquiriu ao redor de catro mil cincocentos metros de tea para atender a demanda e logrou con iso que o número de voluntarios fose cinco veces maior que os do ano anterior.
A inauguración dos actos iniciouse o día vinte e catro ás catro da tarde coa apertura do Macellum (mercado), que estivo instalado entre as prazas de Armañá e da Soidade. Nesta edición estiveron presentes uns vinte artesáns. Licores, marroquinería ou bixutería son algúns dos produtos que se exhibiron no mercado romano, que permaneceu aberto durante toda a fin de semana. O domingo, o mercado romano coincidiu co rastro dominical na praza da Soledad, onde se concentrou a maioría da xente ata as primeiras horas da tarde. O venres, en leste mesmo lugar, realizáronse talleres de malabares, percusión e globoflexia e unha sesión de contacontos. A esas horas aínda non se vía moita animación nas rúas, xa que os lucenses aínda non se puxeron os seus traxes de romanos, pero cando a primeira biga saíu a percorrer as rúas do centro histórico, a cidade de Lugo empezouse a mergullar de novo na súa historia e a revivir o seu pasado romano.
A inauguración dos actos iniciouse o día vinte e catro ás catro da tarde coa apertura do Macellum (mercado), que estivo instalado entre as prazas de Armañá e da Soidade. Nesta edición estiveron presentes uns vinte artesáns. Licores, marroquinería ou bixutería son algúns dos produtos que se exhibiron no mercado romano, que permaneceu aberto durante toda a fin de semana. O domingo, o mercado romano coincidiu co rastro dominical na praza da Soledad, onde se concentrou a maioría da xente ata as primeiras horas da tarde. O venres, en leste mesmo lugar, realizáronse talleres de malabares, percusión e globoflexia e unha sesión de contacontos. A esas horas aínda non se vía moita animación nas rúas, xa que os lucenses aínda non se puxeron os seus traxes de romanos, pero cando a primeira biga saíu a percorrer as rúas do centro histórico, a cidade de Lugo empezouse a mergullar de novo na súa historia e a revivir o seu pasado romano.
Durante a tarde dese día concluíuse a instalación do campamento romano. Leste estivo situado entre a Rúa Nova e o instituto Xoán Montes. Montáronse catro tendas, ao redor das cales se recreou a vida das lexións. Tamén se instruíu na arte da guerra, onde os lexionarios recibían as súas ordes en latín e montáronse espectáculos como o tiro con arco, prácticas de equitación, manexo de carros romanos e de armas da época. Xa entrada a noite, sobre as once e media, un grupo de lexionarios saíron do campamento para percorrer as rúas e facer demostracións de instrución militar. A mirada retrospectiva alcanzou tamén á vida das antigas poboacións autóctonas do lugar e por iso tamén se recrearon, na praza do Campo, a cerimonia dos nascituros celtas (bautizos), a cargo do grupo Ilusión-Arte. E no medio de tanta recreación histórica tamén houbo tempo para o teatro na praza de O Cantiño, como colofón do primeiro día de festa.
O sábado, as previsións quedaron curtas e Lugo foi un clamor de xente. Acudiron a esta cita festiva persoas de toda Galicia e doutras partes de España. Para entrar este día ao centro histórico era necesario ter un pase. As portas da muralla convertéronse desde as dez da mañá ata as dúas e media da tarde en fronteiras, de tal maneira que os cidadáns tiñan que superar unha proba para poder acceder ao recinto amurallado. O xogo foi unha forma de que xa desde o primeiro momento todo aquel que acudía á festa mergullásese ou involucrase no ambiente que ía atopar dentro, no centro histórico. Algunhas persoas tiveron serios problemas para resolver os enigmas que lles expuxeron, como cales eran as portas máis antigas da muralla ou a de escribir en números romanos.
A zona monumental da cidade estivo abarrotada de xente. Pola mañá, a actividade concentrouse case exclusivamente na praza da Soledad, onde os nenos foron os protagonistas; pola tarde, a animación foise estendendo e foron moitos os lucenses que se sumaron á festa vestindo os seus mellores galas romanas. Ao esforzo de toda esta xente por recrear a historia respondeu masivamente un público entregado e entusiasta durante todos os actos e segundo ía avanzando o día fíxose máis palpable. Os espectáculos que xa son considerados como clásicos nestas festas foron os máis seguidos na xornada central do Arde Lucus.
A zona monumental da cidade estivo abarrotada de xente. Pola mañá, a actividade concentrouse case exclusivamente na praza da Soledad, onde os nenos foron os protagonistas; pola tarde, a animación foise estendendo e foron moitos os lucenses que se sumaron á festa vestindo os seus mellores galas romanas. Ao esforzo de toda esta xente por recrear a historia respondeu masivamente un público entregado e entusiasta durante todos os actos e segundo ía avanzando o día fíxose máis palpable. Os espectáculos que xa son considerados como clásicos nestas festas foron os máis seguidos na xornada central do Arde Lucus.
A festa arrincou de forma oficial co aceso do lume sacro por parte do César, encarnado polo edil, José Piñeiro, e que proclamou un “Lugo está que Arde”. Tamén neste acto nomeáronse aos personaxes principais e elixiuse ao Civis Honoris, que recaeu este ano no historiador, Adolfo de Abel Vilela, que se converteu na primeira persoa que recibiu devandito premio. Leste foi instituido para recoñecer o labor de quen traballa a favor do coñecemento de Lugo, do seu patrimonio e da súa historia. Alí presentes tamén estaban os deuses do Olimpo, que por un día trasladárono a Lucus Augusti. Así, as divindades da guerra, do viño, do amor, da terra e das augas alzáronse á tribuna durante a apertura das celebracións, un acto no que se recomendaba tanto gozar das frechas que lanzaba o deus Cupido como coidarse dos excesos do viño. O emperador César Augusto aproveitou a ocasión e, dando un paso de xigante na historia, aconsellou aos alí reunidos co lema: “se bebes, non conduzas”.
Outro dos actos máis concorridos e vistosos desta xornada foi o circo romano. Crese que acudiron a velo ao redor dunhas catro mil persoas. O traslado das loitas dos gladiadores ao Seminario permitiu gañar espectacularidade, aínda que para gran parte do público non foi fácil apreciar moitos dos lances que se realizaron coas armas ou as exhibicións dacabalo, pois só os que lograron sitio nas primeiras filas ou dispoñían dun balcón estratexicamente situado puideron gozar plenamente das loitas. A pesar desa circunstancia, o público entregouse á fantasía e ata foi inclemente cos gladiadores. Só a clemencia do César fixo que o último loitador salvásese, aínda que o pobo pediu a súa morte. Ese foi o punto final para un espectáculo que se abriu coas exhibicións dacabalo dos gladiadores, as súas carreiras, os saltos sobre aros de lume e os lanzamentos de lanzas, que foron os números máis aclamados. Pola area do circo tamén andaron as bigas, que máis tarde tamén estiveron pola Avda. de Ramon Ferreiro facendo exhibicións.
Na segunda parte da función, os gladiadores baixaron á area e deron comezo lóitalas corpo a corpo que permitiron que se visen combates con espadas e con machadas, como quizais fixeran os antigos habitantes de Lucus Augusti. Todas as probas correron a cargo de seis gladiadores, entre eles unha muller, que saltaron á area do circo como os representantes de distintos recunchos do Imperio.
Na segunda parte da función, os gladiadores baixaron á area e deron comezo lóitalas corpo a corpo que permitiron que se visen combates con espadas e con machadas, como quizais fixeran os antigos habitantes de Lucus Augusti. Todas as probas correron a cargo de seis gladiadores, entre eles unha muller, que saltaron á area do circo como os representantes de distintos recunchos do Imperio.
Outra das actividades para destacar foi a popular cea na praza de Santo Domingo, escenario da vida social da cidade e na que se reuniron moitos lucenses. Na mesa servíronse pratos típicos da época romana e a esta asistiron uns catrocentos comensais. As invitacións para a cea, na noite do sábado, puidéronse adquirir na sede da Asociación Provincial de Hostalería e tamén se puideron adquirir no restaurante Porta de Santiago ao prezo de quince euros. A cea foi para moitos o inicio dunha longa noite que virou ao redor dunha infinidade de espectáculos que se prolongaron a maior parte da noite.
A madrugada do domingo iniciouse coa queima da fachada da catedral, a actividade, que durou uns quince minutos, reuniu por centos de persoas na praza de Pío XII, que non quixeron perderse nin un detalle do número. O espectáculo desenvolveuse sobre unha plataforma superposta xunto ao frontis barroco da basílica e tivo aos alí congregados totalmente absortos co espectacular colorido dos fogos de artificio. Terminado o espectáculo, o público desprazouse cara a outros lados, onde se celebraban outras actividades do seu interese, como foi a venda de escravos, desfiles e exhibicións de bigas e cuádrigas, a bacanal romana da asociación Ás, o concerto de arpas, teatro, vodas e bautizos celtas, onde foron moitas as persoas que quixeron participar nos oficios, guiados por un druída e que quedaban acreditados nun pergamiño.
A madrugada do domingo iniciouse coa queima da fachada da catedral, a actividade, que durou uns quince minutos, reuniu por centos de persoas na praza de Pío XII, que non quixeron perderse nin un detalle do número. O espectáculo desenvolveuse sobre unha plataforma superposta xunto ao frontis barroco da basílica e tivo aos alí congregados totalmente absortos co espectacular colorido dos fogos de artificio. Terminado o espectáculo, o público desprazouse cara a outros lados, onde se celebraban outras actividades do seu interese, como foi a venda de escravos, desfiles e exhibicións de bigas e cuádrigas, a bacanal romana da asociación Ás, o concerto de arpas, teatro, vodas e bautizos celtas, onde foron moitas as persoas que quixeron participar nos oficios, guiados por un druída e que quedaban acreditados nun pergamiño.
O domingo houbo numerosos espectáculos de animación rueira, aínda que o ambiente era algo menos animado despois dunha noite tan longa e que algúns aínda non deran por terminada. Aínda así, aínda houbo xente que se vestiu de romano e saíu á rúa para gozar da última xornada do Arde Lucus. Unha das actividades máis vistas ese día foi a do campamento romano, onde se podía participar en actividades como o tiro con arco ou o lanzamento de xavelinas. De feito, foi un dos lugares preferidos dos nenos, xa que puideron practicar con todo tipo de dispositivos usados polas lexións romanas.
Pola tarde houbo un espectáculo de baile protagonizado polas alumnas do centro social María Inmaculada. Tamén se celebraron vodas e bautizos celtas e a xornada deuse por finalizada coa actuación teatral do grupo“ Nova Escena”, que representaron a obra “ Lisistrana”, non recomendada para menores de idade e que formaba parte das máis de corenta actividades desenvolvidas en Lugo durante leste Arde Lucus.
A festa tivo un custo de noventa mil euros, diñeiro que a concelleira de Mocidade, Rosana Rielo, considera que foi moi ben aproveitado. O alcalde, José López Orozco, confirmou uns días antes da celebración do Arde Lucus a vontade do Concello de apoiar a proposta realizada pola Asociación Provincial de Hostalería para recuperar a festa gastronómica na rúa para o 2006, é dicir Comilonum. O venres vinte e catro, a recuperación da festa foi tratada durante a firma dun convenio entre o Concello e os hostaleiros. Tratouse dun acordo no que se estableceu que o colectivo se faría cargo da cea romana que se celebraría a noite do vinte e cinco na praza de Santo Domingo.
Pola tarde houbo un espectáculo de baile protagonizado polas alumnas do centro social María Inmaculada. Tamén se celebraron vodas e bautizos celtas e a xornada deuse por finalizada coa actuación teatral do grupo“ Nova Escena”, que representaron a obra “ Lisistrana”, non recomendada para menores de idade e que formaba parte das máis de corenta actividades desenvolvidas en Lugo durante leste Arde Lucus.
A festa tivo un custo de noventa mil euros, diñeiro que a concelleira de Mocidade, Rosana Rielo, considera que foi moi ben aproveitado. O alcalde, José López Orozco, confirmou uns días antes da celebración do Arde Lucus a vontade do Concello de apoiar a proposta realizada pola Asociación Provincial de Hostalería para recuperar a festa gastronómica na rúa para o 2006, é dicir Comilonum. O venres vinte e catro, a recuperación da festa foi tratada durante a firma dun convenio entre o Concello e os hostaleiros. Tratouse dun acordo no que se estableceu que o colectivo se faría cargo da cea romana que se celebraría a noite do vinte e cinco na praza de Santo Domingo.
